POLÍTICAS DE ASFALTO

Están próximas xa as municipais e nótase no ambiente, ese cheiro a alquitrán, esas estradas cortadas, eses sorrisos falsos, esas palmadiñas na espada, eses longo apretóns de mans e , sobre todo, esas infinitas promesas de “se saímos outra veza xa…”. Máis do mesmo, pasan os anos de catro en catro pero non cambian as formas de facer política nos concellos do val; esperando sempre ó último momento para facer obras para que estean recentes na cabeza dos votantes e ir comprando favores de casa en casa para non caer dese pedestal no que se sentan o “grandes” políticos dos nosos concellos.

Vimos de celebran unha festa da xuventude no concello de Alfoz, anda si se acordaron deles? Canto tempo durou, unha noite. Acabou a festa e acabouse todo, que casualidade que fora tan preto das municipais. A verdade e que neste concello sempre se preocuparon polos xoves, demostrado queda con feitos coma o de que os rapaces aínda non lles é posible ir bacharelato a Burela en bus, un autobús que custa a miserable cantidade de 130€; nos meus tempos 65€, e non foi fai moitos anos. Se non se preocupan pola educación dos novos logo, do traballo? So falta ver os xoves que están a traballar hoxe en día no val. Pero eles dirán que estamos en crise, eu digo, é fixeron algo contra iso, nada.

Xa que quitei aquí este gran tema, o traballo, que rexeitamento produce esa palabra nos nosos actuais gobernantes, iso de crear traballo para todos en lugar de para os seus “amigos” non os motiva nada. Cal será o motivo? Podo ser malpensado e dicir que isto débese a que tremen o pensar que están a darlle emprego a xente a cal non lles vai votar, intentando así que marchen fóra dos seus “dominios” e así non molestar. Podo dicir tamén que son tan folgazáns que non queren gastar enerxías nun feito que non lles vai proporcionar ningún beneficio directo, xa que eles traballo xa teñen e para os seus familiares e amigos xa se amañaran nun futuro para encontrarllo. Ou xa por chegar ata o inimaxinable, o motivo é que estas persoas non teñen capacidade real para conseguilo, porque as súas cabeciñas non están preparadas para realizar tales tarefas, están limitadas só as cacicadas de sempre.

Por iso agora que se achegan as municipais, debemos buscar alternativa, un grupo coa forza da imaxinación, coa rebeldía, con decisión e sen complexos, que escoite a opinión dos veciños, para ser así un veciño máis e non un simple “político”, levando así a política á normalidade; sacudíndonos así da caspa das políticas antigas que non só non resolven nada, senón que provocan o afastamento do pobo do réxime democrático, desconfiando estes desta clase política, dicindo día tras día a mesma frase: “Todos son iguais, tanto da uns que outros porque isto non vai cambiar”.

Porque non podemos cambiar? O val e un gran pobo, traballador, preparado, emprendedor, temos que confiar en nos mesmos e perder o medo para lavarnos destas políticas que cheiran. Construír un concello do que se sintan orgullosos os seus veciños. Porque estes concellos si que existen en Galicia, e desde as últimas municipais estase a notar un cambio desde abaixo, existen xa concellos renovadores que usan políticas para as maiorías, estes concellos existen. Sexan concellos rurais como San Sadurniño (pobo preto de Ferrol) que coidan o seu contorno natural e histórico logrando así unha vida mellor para os seus; sexan pequenas vilas coma Ribadeo ou Mondoñedo, esta última esta a facer as cousas ben a pesar de estar afogada na débeda que os antigos mandatarios lles fixeron herdar coas súas cacicadas; ou sexan xa grandes cidades coma Vigo que experimentou un gran cambio, a mellor, despois de que xente con desexos de mellora chegaran o concello e facendo política e campaña dende os seus principios e non como un simple cálculo electoral.

Por todo isto, e xa para rematar, só me queda dicir que somos nos os que temos nas nosas mans o cambio do noso concello, apostando pola alternativa lonxe dos grandes partidos rexidos desde Madrid que só buscan en nós unha reserva de votos máis, sen atinar nas súas políticas e sen buscar o ben do seus votantes e do seu pobo. Por iso debemos sacar a cabeza deste lixo de vida, e pensar que nós merecemos algo máis, que nós xa non queremos emigrar máis, queremos ficar no noso fogar de toda a vida, da nosa infancia, o dos noso pais e avós. Por iso estes non son tempos para chorar debemos obrar tendo en mente que ese papel, que moitas veces sen saber o seu verdadeiro valor, que introducimos na furna ten a capacidade de converter estes concellos nos que vivimos e nos que queremos seguir a vivir nun lugar moito mellor. Hai que perder o medo, non nos podemos agochar máis.