Estamos a ver claramente nestes tempos, que por moito que miremos para riba e estiremos o pescozo non atopemos alternativas reais dun cambio real na toma de decisións. Tanto a esquerda española como a europea non é máis que unha apoloxía do fracaso. A crise actual do capitalismo financeiro debería de provocar nos países onde esta a gobernar un debacle deste sistema, en cambio alí onde a esquerda europea goberna o único que fixo foi defender ó mesmo. Nestes feitos observase un certo surrealismo, quedando unha grande franxa de poboación sen unha representación real.
O electorado de esquerdas, desconcertado por esta situación, está a xirar a dereita populista máis rancia ou esta caendo na obtención que actualmente nos sirve de nada. Que lle ocorre pois a esquerda na Europa actual?
Nos últimos anos, tal vez décadas, a esquerda europea (na cal inclúo a estatal) abandonou as ideoloxías que máis definen o socialismo, caendo na definición de socialdemócratas e ata social-liberais, someténdose así o modelo do liberalismo; facendo nos últimos anos políticas pouco sociais do estilo de: privatizacións ocultas baixo pequenas redes de protección social, ou converténdose no peor dos casos en gobernos ultraliberais, ou ata só desaparecer en moitos países europeos (Italia).
Por todo isto na crise actual do modelo neoliberal europeo todos estes partidos de esquerdas quedaron ó descuberto e amosaron a súa verdadeira imaxe en gobernos asimilado nun sistema inxusto e que beneficia os máis grandes deixando os pequenos desprotexidos, nótase este posicionamento sobre todo polas políticas de recorte de todos os dereitos adquiridos nas loitas obreiras durante o século XX. Pasaron pois a ser o partido que representaba a algúns novos ricos e a clase media, para que ata este pasen a estar a padecer algunha das consecuencias dos seus plans de recorte, que lles viñeron impostos pola ultradereita europea.
Ó final todo isto o que está a provocar é que a sociedade sexa arrastrada á “dereita”, xa que esta esquerda liberal non da ningunha mostra de ser alternativa, caendo a xente nas mans de partidos políticos populistas que nos prometen o ceo pero só nos levarán ó inferno.
Por iso fará falta tempo para que estas encontren un novo alento. Xa que o contrario que a dereita estes si que necesitan unha reformulación e voltar a crear partidos cercanos á cidadanía adaptados á actualidade, se non queren caer na desaparición coma nos Estados Unidos.
Entón que necesitan todos este partidos denominados de esquerdas para volver a representar a esa parte da sociedade que abandonaron. Eu creo que se necesitan tres puntos moi claros.
O primeiro debe ser a autocrítica, xa que deben ver todo o que fixeron mal nos últimos anos e analizalos profundamente para non volver a caer neles.
O segundo será a definición dos novos valores da esquerda, volvendo a recordar toda a ideoloxía que os definiu na súa creación e adaptándoas ós novos tempos, xa que a situación actual non e igual a que se deu fai 100 anos.
A terceira e última é a asimilación das últimas revolucións sociais, do estilo do 15-M, e a toma da gran maioría das propostas que estas lanzaron para cambiar a estado democrático actual.
Para rematar, na miña opinión todo isto da reformulación daría lugar a un desaparición dos partidos chamados socialdemócratas tal como os coñecemos, e a creación de novos partidos que se organicen dun xeito horizontal, para non estar rexidos por unha elite acomodada e así desxerarquizar a política para que todos os militantes dese partido gocen dos mesmos dereitos na toma de decisións.
