Queda pouco, un día, apenas un feixe de horas para poder
vivir un dos momentos máis agardados por moitos galegos (oxalá todos), o gran
DERBI: Deportivo – Celta; partido para vivir e recordar (momentos inolvidables).
O fútbol un deporte de masas. Alá foron os 90, rapaces cos
seu chándal dos equipos galegos na escola (Depor, Celta, Compos, tempos aqueles).
Agora que ves, camisetas de equipos da meseta e máis aló ou mesmo ingleses ou
alemáns. Os nomes máis repetidos nas zamarras, cataláns, madrileños,
portugueses e arxentinos (xogadores alleos).
Onde foron os anos no que os rapaces vestían a camisolas dun
equipo da terra levando as costas o 10 de Fran, o 2 de Michel Salgado, o 14 de Jose Ramón, grandes entre grandes que
compartiron vestiario con Bebeto, Mostovoi ou
Ohen e tiveron tanto ou máis protagonismo que eles.
Aqueles derbis onde se movían milleiros de seareiros
galegos, os derbis de Galicia; onde foron parar todos estes deportivistas e
celtarras. Acaso foi todo un soño ou é que foi todo outra moda capaz de que
miles de rapaces levaran un sentimento de orgullo de ser dun equipo galegos (bendita
moda). Outra moda coma a que impulsa a ser hoxe a ser do Barça, ou no seu tempo
do Madrid.
Modas aparte, inda hoxe seguimos quedando algúns, persoas
que non precisan cruzar fronteiras para sentirse cheos de orgullo ó ollar o seu
equipo a loitar minuto a minuto ou a sufrir cando as cousas non ocorren como o
teu corazón desexaba con todas as forzas.
Co Celta e o Depor (o Compos por desgraza perdeuse nesa
loita por existir) en Segunda tal vez se volvan a repetir esas grandes
tardes-noites diante do televisor ou nunha grada a berrar, chorar e suar cada
minuto, cada segundo do teu equipo; minutos de dous grandes que deixaran pegada
na historia do deporte galego.
Quizais non se volva crear ese impulso mediático arredor
destes enfrontamento (non queren, non interesa, non é rendible) , pero ese pequeno
reduto de afeccionados (fóra de modas
baratas) non precisan del para volver a converter un partido, no día do fútbol
galego, do verdadeiro fútbol galego.
O sentimento fronte ó negocio. A loita fronte ó diñeiro. O
orgullo fronte as modas. O fútbol galego sobrevive noutro domingo nos estadios
de Galicia. Fóra acoplados, nada de segundos equipos, Celta ou Depor, ninguén
máis. Non os necesitamos, todo o contrario molestan.
Por se alguén non ó sabe ou intúe son do Deportivo, pero non da Coru; así que nada de confundir a rivalidade coa violencia. O Celta garda máis estima en min que calquera outro equipo alleo á miña realidade.
ResponderEliminarFORZA DEPOR,
GOLPEAR ATA VENCER