OS DOUS DE SEMPRE

Veño de ver nestes días ese grandioso debate, un gran evento televisivo no cal, segundo algúns, beneficia ó proceso democrático das eleccións. Vou dicir o que, traducido a linguaxe da rúa, queren dicir con está chea de palabras; falamos dun debate de dous partidos políticos, dous, dentro dun réxime político que consta de moitas máis voces, no que se gastaron unha manchea de cartos para que o “plan” desta parella, que non quere que este sistema democrático se saia deste bipartidismo que está a debilitar a decisión da cidadanía.

Polo tanto, que aportou este gran debate, este cara a cara dos maiores partidos políticos do estado. Dende o meu punto de vista, nada. Non se fixo máis que centrar este proceso electoral neste dous proxectos, sen aportar solución nin credibilidade dun cambio a MELLOR. Pero o que si conseguiron foi agochar as alternativas existentes cara esta fecha tan sinalada do 20 de Novembro.

Creo que xa todos temos bastante claro, ou deberíase saber o que representan estes dous organismos políticos, estes dous “pilares da democracia” que son o PSOE e PP.

Comezaremos a falar polos primeiros xa que foron os que levan gobernando nesta última etapa. O PSOE, Partido Socialista Obrero Español, ou iso é o que significan a súas siglas (eu so me quedaría coa primeira e a última e quitaría o resto, por experiencias pasadas e actuais). Eu vou mostra a miña opinión (que xa deixei caer en fíos anteriores). PSOE, un partido histórico con moitos anos de experiencia, formado xa hai máis dun século, como fórmula para representar o sector socialista-marxista da sociedade da época (se Pablo Iglesias soubera no que se converteu). Coa chegada da democracia a súa organización decidiu deixar de lado a súa definición como marxista, feito bastante peculiar. Deixemos a historia e falemos do hoxe; o PSOE eu penso que foi un partido co cal a sociedade de clase media (no seu momento) se veu representa,  un sector apolítico moi amplo que vía nel un partido que permitía vivir con certa comodidade, pero sen acabar ou , a lo menos, limitar coas elites económicas do estado. Todo isto en épocas de bonanza, ó pasar a etapas de crise as súa política de comodidade non se sostivo, sen querer romper e deixándose manexar coma monicreques os ditames desa caste économica-financeira á que non limitaron no seu momento. Con todo isto xa todos sabemos o que aconteceu a consecuencia disto.

Pasamos logo os segundos en discordia, esa oposición tan conciliadora destes últimos temos. O PP, Partido Popular, este si que concordan coas súas siglas. Partido con discurso “populista” (en resumo: queda ben) controlado polas elites das que falei anteriormente, un reduto sectario da poboación, que busca o beneficio propio extremo.  Unha estratexia de desprestixiar o rival da forma máis sucia posible, sen importarlles as formas (experiencias temos en Galicia), deixando nun segundo plano as súas políticas reais. Un partido herdeiro dunha caste antiga do nazionalismo extremo español. Un partido que engloba a totalidade da dereita dos estado (algo que case non existe no resto de Europa), dende a máis reformista ou conservadora á máis radical e violenta existente neste estado.

Concluíndo e deixando de falar do funcionamento desta parella tan fiel, que creo todos sabemos un polo menos intuímos. Que ocorrerá? O PSOE perderá (había dúbidas desto?) polos seus erros, non lle bastarán as súas propostas actuais que non fixeron no seu momento (por moi boas que sexan), perderon toda a súa credibilidade (polo menos a miña). O PP gañará entón porque existe un descontento xeral, sendo a única alternativa que nos venden. Que quero dicir con isto, que nun sistema político de dous, se un o fai mal o outro gaña. Pero non gaña por facelo mellor ou porque o fará mellor, senón porque o outro o fixo moi mal. O sistema electoral xunto co que non meten día a día polos ollos e orelas, de que só  existen dous e que hai falta de alternativas a estes. Non sei se os partidos fóra desta parelliña son perfectos, pero moito bastante mellores me parece que si (na súa maioría); chamémoslle falta de dopaxe ante intereses bipolares, beneficio  xeral fronte a propio.

Polo tanto, PSOE perderá pola súa culpa, pero o PP gañará porque a cidadanía non baseará a súa decisión nos seus proxectos políticos futuros. Non votará a proxectos políticos capaces de dar un cambio a MELLOR ou polo menos MÁIS capaces.

Sinto pero eu xa digo, sen acabar a campaña electoral, non votarei PP nin PSOE, porque non me representan a min nin á inmensa maioría de galegos e cidadáns do resto do estado. Pero que quede claro, tampouco me quedarei na casa sentado, porque non sirve de nada, o meu descontento farase notar na furna e do xeito máis efectivo, elixindo a propostas alternativas; porque por desgraza nin vota branco nin nulo son solución o problema con este sistema electoral.

Remato aquí esta nova entrada no meu blog despois dun longo tempo parado, no procurarei escribir máis decotío, aínda que sexa só para pasar o tempo e non lle saían toxos e felgos que o deixen a bravo.